Ook vandaag kijk ik naar de foto die mijn dochter onlangs maakte in een kerkje in Lauterbrunnen, Zwitserland. Van deze foto heb ik voor haar fotokaarten gemaakt en zij stuurde ons die kaart als kerst- en nieuwjaarsgroet. Hij staat in het licht, op een tafeltje aan de zijkant van onze tv en mijn oog valt er steeds op.

Die foto raakt mij, door het prachtige kleurenspel. De creativiteit van de kunstenaar straalt door in het donker, door het licht van buiten. En alles waar dit licht op valt komt in een ander licht te staan; alles krijgt kleur, een andere kleur.

Zo kan het gaan in het leven. Je hebt soms sombere gedachten over het geweld in de wereld, de polarisatie, het klimaat. Of misschien voel je je wel somber over je eigen mogelijkheden. We weten ook niet hoe het is in het leven van de voor mij onbekende kunstenaar, maar die brengt zijn/haar creativiteit voor het voetlicht.

Ook bij het schrijven van deze blog voel ik me eigenlijk niet bekwaam. Maar ik verlang ernaar om de mooie dingen van het leven door te geven. Ik fotografeer zelf ook graag en dat maakt me opmerkzaam op verrassingen in de natuur, waar ik eerder soms aan voorbijliep. En zo’n verrassing als die foto in het kerkje van Lauterbrunnen kan zomaar mijn soms wat sombere gedachten leiden naar verwondering. En naar hoop die er is, omdat God ook mijn gave, hoe kwetsbaar en onvolmaakt ook, wil doorstralen met Zijn licht.      

Jannie Moolenaar is al jarenlang trouwe ondersteuner van het stiltewerk en bidt mee in het gebedsteam. Op deze plek verzorgt ze af en toe een blog.